Heykel

Yillarca, iki kahraman heykeli, biri erkek, biri disi,
birbirlerine bakar durumda parkta dururlarmis, ta ki
birgun bir melek cennetten gelene kadar.
“Sizler iyi ve ornek heykel oldunuz, bu yuzden ben de
size ozel bir hediye verecegim. Yarim saat icin sizi
canlandiracagim, siz de bu sure icinde ne isterseniz
yapabileceksiniz” demis.
Ve melek ellerini cirpar cirpmaz heykeller canlanmis.
Birbirlerine biraz utanarak yaklasmislar, ama sonra
hizla parktaki caliliklarin arkasina kosmuslar. Kisa
bir sure sonra caliliklarin arkasindan kikirdesmeler,
kahkahalar duyulmus, calilar sallanmis.
Onbes dakika sonra, caliliklardan cikmislar, ikisinin
de yuzunde genis bir tebessum varmis.
-“Onbes dakikaniz daha var” demis melek, gozlerini
anlamli anlamli kirparak.
Disi heykelin yuzundeki tebessum biraz daha yayilmis
ve erkek heykele donmus:
-“Harika! Ama bu sefer güvercini sen tut, ben siçicam kafasina !..”